Miejsko-Gminna Biblioteka Publiczna w Bełżycach

Nieco historii. Początek bloga ojca Leona to teksty publikowane na portalu Onet. Burzliwe dyskusje użytkowników stworzyły pewną strefę kulturalnej wymiany myśli. Ojciec Leon przyjął zasadę, że zbiera opinie internautów i pisze odpowiedź, odnosząc się do zarzutów. Po pewnym czasie, zaproponowałem Ojcu "Przenieśmy materiały na nasze podwórko". I tak też się stało. Założyłem PSPO (skrót: Poważne sprawy, poważne odpowiedzi). Cel, jaki mi przyświecał: stworzenie benedyktyńskiego centrum duchowości.W tym czasie również rozpoczęliśmy z ojcem Knabitem nagrywać serię Ojca Leona słów kilka do serwisu YouTube. Pojawił się pomysł: dlaczego nie wziąć udziału w imprezie Blog Roku?Start nie był udany, nie przywieźliśmy z Warszawy statuetki. Trzeba było poczekać do kolejnej edycji. Postaraliśmy się, wtedy również poznaliśmy Maćka Musiała, odwiedziliśmy go i nawiązaliśmy znajomość. Blog Roku 2011 zaskoczył wszystkich, ojciec Leon w kategorii blogi profesjonalne zdobył główną nagrodę, co potwierdziło, że senior potrafi. i to jeszcze zakonnik.Blog pisze się dalej. Już nie z taką częstotliwością, ale nadal jest to specyficzna przestrzeń wymiany poglądów. Wokół bloga urosło wszystko inne. Ojciec Leon, mimo swoich licznych obowiązków, pokazał że można.Publikacja Bloger dusz, którą trzymasz w ręce, to dziennik życia ojca Leona. Podróże, spotkania, dyskusje z czytelnikami, czyli osobisty zapis tego, co się działo od 2011 do 2018 roku. Czytając kolejne strony, poznasz osobowość Autora, jak również benedyktyński styl życia. Poznasz także i innych użytkowników, ukrytych pod pseudonimami, z którymi ojciec Leon podejmuje żywą dyskusję. Na tych kilkuset stronach zamkniemy część pierwszą. Druga odsłona zawierać będzie teksty z serii Ojca Leona słów kilka oraz rozmowy z internautami.

Po śmierci Bolesława Krzywoustego na tronie senioralnym zasiada pierworodny Włodzisław, a młodsi synowie otrzymują własne dzielnice. Jednak ta ustanowiona przez ojca zasada nie zadowala żadnego z nich. Za pomocą spisków, intryg i kościelnej klątwy książęta usiłują ją zmienić. Nie wahają się sięgać nawet po bardziej radykalne środki.Los nie oszczędza również starzejącego się Sambora. Stojąc u boku seniora, musi podjąć dramatyczną decyzję: czy dochować przysięgi złożonej na krzyż. Jego córka Berenika ze złamanym sercem wstępuje do klasztoru, a przybrany syn Jacza, chcąc zapomnieć o grzesznej miłości, wyrusza do Ziemi Świętej.Co gorsza, dawne przepowiednie i klątwy z wolna zaczynają się spełniać?

Tomasz Piątek odkrywa nieznaną przeszłość księdza Tadeusza Rydzyka - jednego z najbardziej wpływowych graczy tzw. dobrej zmiany, założyciela ultraprawicowego imperium medialnego i "edukacyjnego". Autor przedstawia relacje Rydzyka z Rosją i PRL-owską SB. Idzie tropem zaginionych akt księdza. Odtwarza treść zaczernionego dokumentu o kluczowym znaczeniu. Ujawnia, dzięki komu Rydzyk mógł założyć Radio Maryja. Wyjaśnia, w jaki sposób skromny chłopiec z Olkusza stał się w latach 90. jedną z najważniejszych postaci polskiej prawicy. Już w czerwcu kontynuacja tej historii: “Rydzyk i przyjaciele. Wielkie żniwo"

W rozmowie z Arturem Nowakiem Stanisław Obirek - były jezuita, jeden z niepokornych polskiego Kościoła, opowiada o swoim życiu. O dzieciństwie w pegeerze, studiach w Krakowie, doświadczeniach związanych z nadużyciami w Kościele, fascynacji zakonem jezuitów, studiach w Rzymie w okresie, gdy papieżem został Karol Wojtyła, życiu zakonnym, wreszcie o odejściu z Kościoła. Jan Paweł II i jego pontyfikat to centralny motyw tej mądrej i osobistej rozmowy. Daje ona możliwość spojrzenia na papieża Polaka z innej niż dominująca w Polsce perspektywy - chłodnej, rzeczowej i krytycznej. Ale życie profesora Obirka, antropologa kultury, teatrologa, teologa i historyka, to także fascynujące spotkania i wyjątkowe relacje z takimi postaciami jak Lem, Różewicz, Kołakowski, Tischner czy Bauman oraz niezliczone lektury. Wszystko to ukształtowało człowieka, który dusząc się w katolickiej doktrynie poszukiwał swojej "wąskiej ścieżki"."Rozmowa, którą prowadzi Artur Nowak ze Stanisławem Obirkiem łączy watki autobiograficzne z głęboką refleksją nad tym, co dzieje się przez ostatnie lata z polskim Kościołem. Czytając tę książkę miałam wielką przyjemność i radość z obcowania z tak otwartym, szerokim i wolnym umysłem. Bardzo ich nam potrzeba w tych niespokojnych i pełnych chaosu czasach."Olga Tokarczuk"Właśnie z takim Kościołem spotkałem się pracując nad filmem "Tylko nie mów nikomu". Kościołem zamkniętym, zacofanym, panicznie bojącym się prawdy i ludzi myślących. Profesor Obirek zna te wszystkie kościelne fobie od środka. Przedstawia je bardzo celnie ale z właściwą dla siebie delikatnością. Rysuje w sumie smutny obraz Polski zdominowanej przez to wstecznictwo, które zapoczątkował "Papież Polak"."Marek Sekielski, producent filmu Tomasza Sekielskiego "Tylko nie mów nikomu""Moja perspektywa jest taka, że polski katolicyzm nie tylko oddalił się w ostatnich 30 latach od chrześcijaństwa, ale też przestał być religią. Teza wydaje się mocna, mam jednak argumenty, które przytaczam w tej książce, które nie dadzą się odeprzeć. Paradoks polega na tym, że to nie ja nie odszedłem z Kościoła, ale to Kościół porzucił swoją misję."Stanisław Obirek (fragment wstępu)Powyższy opis pochodzi od wydawcy.

W trakcie krótkiego życia o. Wenanty Katarzyniec pomógł Maksymilianowi Kolbe stworzyć media katolickie i objawił się jako wielki kaznodzieja. Zapewnił jednak swoich współbraci, że najwięcej uczyni. po śmierci.Tak też się stało. Problem ze znalezieniem pracy, kupno samochodu, spłata wysokiego kredytu, kłopoty biznesowe, a także uciążliwe dolegliwości zdrowotne - wielu świadków potwierdza, że ten pochowany w Kalwarii Pacławskiej zakonnik skutecznie rozwiązuje każdą sprawę. Ci, którym pomógł nie mają wątpliwości: Wenanty jest taki jak święty Szarbel.Kim jest tajemniczy przyjaciel Maksymiliana Kolbego? Tomasz P. Terlikowski podąża śladami Sługi Bożego Wenantego Katarzyńca i przekonuje: ten cichutki zakonnik pokaże, jak wielkim jest orędownikiem!"Nie zapomnę nigdy skromności, jaka tchnęła z całej postaci Wenantego."Św. Maksymilian M. Kolbe