Miejsko-Gminna Biblioteka Publiczna w Bełżycach

Niemiecki wywiad wojskowy, znany jako Abwehra, spowija zasłona kłamstw i sprzecznych informacji. W niemałej części przyczyniła się do tego jedna, wybijająca się spośród innych niemieckich szpiegów postać - admirał Wilhelm Canaris, szef Abwehry od stycznia 1935 do marca 1944 roku, który za swój bunt zapłacił życiem.Książka przedstawia historię zdrad, spisków, oszustw, działań na dwa fronty, przypadków tchórzostwa i zaprzedania się, ale także niezwykłego heroizmu, inteligencji, sprytu i zimnej krwi. Opisano w niej m.in. takie operacje Abwehry, jak misja w Skandynawii, która miała ułatwić niemiecką inwazję na Danię i Norwegię w kwietniu 1940 roku, akcja Brandenburczyków w Holandii w maju 1940 roku i nieudane próby umieszczenia niemieckich szpiegów w Wielkiej Brytanii podczas II wojny światowej.Autor książki wspomina także o działaniach nazistowskiego wywiadu w krajach neutralnych - Szwajcarii i Turcji - oraz operacjach w Ameryce Łacińskiej, na Bliskim i Środkowym Wschodzie. Omawia również stosunki panujące między Abwehrą i SD, służbą bezpieczeństwa i wywiadu SS, kładąc szczególny nacisk na rywalizację między tymi organizacjami.Choć wojna wywiadów wydaje się stosunkowo łagodna w porównaniu z brutalnością i okrucieństwem rzezi, która miała miejsce na polach bitew, trzeba pamiętać, że średnia długość życia agenta wywiadu podczas II wojny światowej była bardzo krótka. Schwytanym nie okazywano żadnej litości. Oto ich historia. Historia siatki nazistowskich szpiegów i agentów Adolfa Hitlera, którzy działali na całym świecie, szerząc terror w całej Europie.

Helmut Langerbein postawił sobie za zadanie ustalenie motywów, które sprawiły, że kadry Einsatzgruppen w latach 1941-1942 przyniosły śmierć setkom tysięcy ludzi na okupowanych terenach Związku Sowieckiego.

Dlaczego tak skrupulatnie wykonywali rozkazy, często budzące w nich samych odrazę? Którym wewnętrznie się sprzeciwiali? Dlaczego z własnej inicjatywy wykraczali poza już i tak zbrodnicze instrukcje? Dlaczego bezbronne ofiary doświadczały od nich przed śmiercią okrutnego, bestialskiego traktowania?

Langerbein prowadzi własną analizę powodów, które "zwykłych ludzi" zamieniły w ludobójców. Szczególną uwagę poświęca "patologicznym zabójcom", czyli oficerom SS. Wychodząc od akt personalnych, sięga po materiały procesowe. Szczególną wagę przykłada do pochodzenia społecznego, wykształcenia i kariery zawodowej przyszłych masowych morderców.Dlatego dzieli sprawców na kilka grup i każdą poddaje wnikliwej analizie, nierzadko dochodząc do zaskakujących wniosków.